බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් නොදා හිටපු කාලය බොහොම
වැඩියි. ආයෙත් ඒ රිද්මය අල්ලගන්නත් ටිකක් අමාරුයි. ඒ නිසා සියල්ල ටිකක් පිළිවෙලක්
කරගන්න කල් වෙනසකටත් එක්ක ජන කතාවක් රස විඳිමු.
පිංතූරය ගූගල් වෙතිනි.
මේක බොහොම
ඉස්සර ගමක විසූ බුද්ධිමත් ගැහැණියක් තමන්ගෙ අනියම් (මේ වචනයට මම කැමති නැත) සබඳතාවයක්
උපාය ශීලිව තමන්ගෙ සැමියාගෙන් වසන්කරගත් අවස්ථාවක්.
සැමියා
කිසියම් කටයුත්තකට නිවසින් බහැරගිය අවස්ථාවක බිරිඳ තමන්ගේ පෙම්වතා නිවසට ගෙන්වාගෙන
ආහාරපානාදියෙන් සන්තර්පනය කරලා ඒ ඒ යුතුකමුත් ඉටුකරලා උන්දෑව පිටත්කළාත්
සමගම සැමියා හදිසියේ නිවසට එනවා. අවේලාවේ ලිප දල්වා ඇති බවත්, මිරිස් ගලේ යමක්
අඹරා ඇති බවත්, මායියගේ බඳවටා ඇති දාඩිය බිඳු ත් දකින ඔහුට කිසියම් සැකයක්
ඇතිවෙනවා. එහෙත් කලබල නොවෙන ඔහු බිරිඳගෙන් මෙසේ විමසනවා
ලිප වට ගින්දර කුමන්ද
ගල වට ලුණු මිරිස් මන්ද
බඳ වට දාඩිය කුමන්ද
මේ ගෙට කවුරුන් කොයින්ද
උපායශීලී ගැහැණිය සැමියාගේ
සැකය කවියෙන්ම මෙසේ බිඳ දමනවා.
අට මාසෙකින් නව මාසෙකින් සඟුන් කෙනෙක් වැඩියා
කටට රසට බත් වෑංජන පිස දී මං පිදියා
දනට පිනට දුන් සඟනම
මේ දැන් මෙහි හිටියා
තොටත් සාදු මටත් සාදු ඔය ඔතනින් වැඩියා.
*************
බලන්න මන්න පිහියක් භාවිතා නොකර සිදුවීම් කළමණාකරණය කරගෙන තියෙන අපූරුව.
ප/ලි : තම තමන් දන්න ජනකවිත්. කමෙන්ට් විදියට
එකතුකරමු නේද ?
